De problemen van Vestia zijn nagenoeg voorbij, tenminste als je de berichten in de kranten mag geloven. Er lijkt een oplossing te zijn gevonden voor de derivatenproblematiek waar de corporatie in verzeild is geraakt. Om die oplossing te bekostigen moet naar verluidt € 2 miljard op tafel komen waarvan Vestia zelf € 1,3 miljard voor haar rekening neemt. In financieel opzicht een mooie oplossing zou je zeggen waarmee ‘het stelsel’ vooralsnog wordt gered en overheden worden ontzien. Toch lees ik in de media continue berichten van piepende wethouders van onder andere de gemeenten Zoetermeer, Den Haag en Rotterdam.
En dat gepiep is mijns inziens terecht. De financiële continuïteit van Vestia lijkt door de voorgestelde deal met de banken weliswaar gewaarborgd maar de slagkracht van de organisatie wordt gereduceerd tot nagenoeg nul. Vestia zal fors moeten bezuinigen op de kosten, moet per jaar zo’n 1.500 woningen verkopen en heeft nagenoeg geen investeringsruimte meer. De opgave in de steden waar Vestia actief is blijft echter onveranderd groot.
Wat ik mis in vrijwel alle discussies is een gevoel van collectieve verantwoordelijkheid voor de opgave waar corporaties en overheden met elkaar voor staan. Het kan in mijn ogen toch niet zo zijn dat door het Vestia-debacle en de gekozen oplossingen een hele regio op achterstand wordt gezet. Van een echte oplossing is naar mijn mening pas sprake als de corporatiesector als collectief, gesteund door gemeenten en rijksoverheid daar een passend antwoord op weet te vinden. Het ‘in de lucht houden’ van een vleugellamme corporatie draagt volgens mij aan het oplossen van het échte probleem helemaal niets bij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten