Al tijden woedt er een discussie over de vraag of we toe moeten naar inkomensafhankelijke huren. Een interessante discussie, maar - naar mijn bescheiden mening - geheel verkeerd ingestoken.
Zogenaamde ‘scheefwoners’ vormen een groot probleem binnen de Nederlandse sociale huursector. Een deel van de woningen die behoren tot de goedkope woningvoorraad komt daardoor niet beschikbaar om toegewezen te kunnen worden aan de primaire doelgroepen van beleid. Inkomensafhankelijke huren zouden de scheefwoners moeten motiveren om hun woning te verruilen voor een meer ‘passende’ woning, hetzij in de huur hetzij in de koop.
Mijn bezwaar tegen deze insteek is onder andere dat het niet de bedoeling kan zijn om van bovenaf op te leggen welk deel van het inkomen aan wonen moet worden besteed. Het is eenieders goed recht om ervoor te kiezen relatief goedkoop te wonen ten gunste van bijvoorbeeld het rijden van een grotere auto of het uitoefenen van een andere dure hobby. Wel mag worden verwacht dat in dat geval een reële prijs wordt betaald voor de woning die wordt aangeboden. En daar gaat het mis.
Corporaties bieden een belangrijk deel van hun woningen aan tegen relatief lage huren. Die huren worden laag gehouden om de woningen bereikbaar te houden voor de primaire doelgroepen van beleid. Door daarbij niet expliciet en transparant het onderscheid te maken tussen de reële huur en de door de corporatie impliciet toegekende afslag daarop raakt het mechanisme ontwricht. Het mechanisme kan worden hersteld door deze twee elementen afzonderlijk in beeld te brengen.
Het resultaat is simpel: iedereen betaalt in beginsel een reële, marktconforme huur. Alleen zij die daar behoefte aan hebben ontvangen een inkomensafhankelijke woonbijdrage. In hoeverre die bijdrage wordt verstrekt door de corporatie, de belastingdienst of een combinatie van die twee is wel belangrijk maar in het licht van deze discussie van ondergeschikt belang.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten